Baraque Michel
21 juli 2018
Doel
Trektocht van Baraque Michel in een grote boog via Eupen terug.
Kaarten
Dag 1
De eerste dag wordt een rustige wandeling, niet al te vroeg vertrokken. Iets na 10 uur trekken we onze rugzak omhoog. Het weer is prachtig. Zon, warm. Te warm misschien. Het is al weken droog. Water vinden kan een probleem worden.
Vanaf Baraque Michel gaan we zuidwestwaarts richting Croix des Francés. Ooit was hier waarschijnlijk een knuppelpad, maar nu zit het onder een laag stenen. Het eerste pad waar we moeten afslaan is al een flop. Nergens een spoor van een pad te bespeuren. Iets verder gelukkig wel. In een vlotte boog gaat het noordwaarts. Het valt ons op dat deze bospaden geasfalteerd zijn. Raar. Het wandelt wel des te gemakkelijker.
Op de kaart loopt het pad dood. Rechts afslaan is echter geen probleem. Tijd om ons eerste middagmaal te nuttigen.
Iets verder gaat de tocht rechts richting Ferme Grosfils. Na een paar honderd meter moeten we echter terugkeren. We zakken steeds dieper weg in het modderig pad. Via een omweg komen we terug op de uitgestippelde route en proberen een hoek af te snijden. Wat een goede keuze was dat. Het uitgestippelde pad is nergens te zien.
In het bos met de leuke naam Hé Thys houden we opnieuw halt om wat te eten. Hier moeten we rechtsaf, ik dacht rechtdoor. Niet veel verder gaat het weer fout. Geen pad, dan maar los door het bos.
Na het kruisen van de grote baan wandelen we iets verder opnieuw op een doodlopend stuk. Normaal gezien moeten we hier rechtdoor. We banen ons een weg door hoge varens en komen dankzij Google Maps op het pad terecht.
De rest van de tocht verloopt gelukkig zonder problemen, al slaan we op het einde iets te vroeg af en komen zo op de weg rond Lac De La Gileppe. De bivakzone Aire de Bivouac de la Gileppe, waar we onze tent willen opzetten, vinden we zonder probleem. Alleen lijkt het niet zo’n leuke plaats om te slapen en wandelen we verder om niet ver van het meer onze tent neer te zetten.
Geen knuppelpad te zien.
Doodlopend pad op de kaart, gelukkig konden we op het einde rechts afslaan.
Pauze in de schaduw. Het is snikheet aan het worden.
Geen doorkomen aan, te modderig.
Een klein beetje verkeerd gelopen. Dan maar door het bos.
Dit pad zat verstopt achter hoge varens.
Laatste stukje.
Aire de Bivouac de la Gileppe.
Toch liever overnachten naast een kabbelend beekje.
Dag 2
Het eerste stuk van de dag hadden we gisteren al verkend. Op de baan rond het meer komen we aan een constructie waar een buis met water van Le Soor uitkomt om het meer extra bij te vullen. Best raar. Daarna klimmen we omhoog via een pad waar nogal veel mountainbikes rijden. Het is opletten geblazen.
We komen aan de N620, een duidelijke rode lijn op de kaart. Maar overal zijn de wegen afgesloten met een slagboom. Het was even twijfelen welke route de juiste richting gaat. Via Allée des Quatre Chênes gaan we richting Eupen. Een leuke afdaling brengt ons naar Croix Noire waar we een grote baan oversteken. Het wordt al laat maar besluiten verder te wandelen tot aan Aire de Bivouac de la Soor waar we ons middagmaal nuttigen. Het is er redelijk druk. Veel dagjesmensen komen blijkbaar tot aan de brug.
We volgen de rivier Soor en passeren voorbij het punt waar het water afgetakt wordt richting Lac De La Gileppe. Het is momenteel snikheet, veel water staat er niet in de rivier. Aan Pont de Bergscheid beslissen we om zoveel mogelijk water mee te nemen. De laatste kilometers tot aan Aire de Bivouac de la Bergerie wegen dan ook loodzwaar. De bivakzone is relatief proper, water is er niet te vinden.
Eerst een stukje omhoog om terug op onze route te komen.
Lac de la Gileppe.
Steile klim met veel mountainbikes die naar beneden rijden.
Allée des Quatre Chênes.
Hoekje afsnijden liep verkeerd af.
Leuk paadje naar beneden. Even vreesden we dat we dit niet zouden vinden.
Aire de Bivouac de la Soor.
Constructie om het water af te leiden naar Lac de la Gileppe.
Geen kat te bespeuren en toch overal asfaltwegen.
Laatste stukje, snikheet, alles wat we konden vullen met water is gevuld en weegt loodzwaar.
Aire de Bivouac de la Bergerie.
Dag 3
We beslissen een uurtje vroeger op te staan zodat we ’s middags iets kunnen eten in Baraque Michel. Tot aan de venen verloopt de tocht zonder problemen. Normaal gaat de tocht rechtdoor door de venen via Allée des Deux Series. Van een pad is echter totaal geen sprake. Er is wel een omheining dat zover we kunnen kijken in de goeie richting gaat. Een paar meters naast de omheining banen we ons een weg zuidwaarts. Bij momenten zitten we tot boven onze knieën in het gras.
Aan het einde van de omheining hebben we een probleem. Rechtdoor lukt niet. Grote diepe putten met water versperren de weg. We zoeken een route over de venen, moeten een stukje noordwaarts maar al bij al lukt het om richting Noir Flohai te stappen. Plots komen we echter een man tegen die daar blijkbaar werken komt voorbereiden. “Of we wel weten waar we mee bezig zijn? Dit gebied is verboden terrein en levensgevaarlijk. Je zakt zo weg in de putten waar niemand je ooit nog zal terug vinden.” De putten hebben we inderdaad gezien en mooi rond gewandeld, geen probleem dus. Iets verder zien we trouwens een pad. “We stappen wel in die richting.” Een pad is er echter helemaal niet te zien en moeten nog een lange tijd door moeilijk terrein.
We pauzeren wat en zien niet ver van ons een bordje staan. Een bordje staat meestal aan een pad. En ja hoor, we zijn terug op onze route. Na een tijdje komen we op een mooi lang knuppelpad en rond de middag kunnen we iets eten in Baraque Michel.
We zijn er weer mee weg.
Vreemde opstelling in het bos.
Laatste stuk voor we aan de venen komen.
Deze route rond de venen staat niet meer op onze kaart en loopt wel erg ver door.
Deze richting moeten we uit.
Krukdroog. Gelukkig. Anders geen doorkomen aan.
Eindelijk terug op een pad.
Noir Flohai was onze referentie door de venen.
Super mooi en lang knuppelpad.
Dat smaakt.
Evaluatie
Prachtige trektocht. Een echte aanrader, behalve het laatste stuk over de venen. Dankzij de droogte weken voor de tocht is dit gelukt. Normaal gezien geraak je hier nooit door. Een andere route loopt ofwel langs de saaie grote baan ofwel in oostelijke richting maar dat viel buiten onze kaarten die we mee hadden.