Belledone

12 september 2021

Doel

Luchtfoto's nemen van Belledone.

Kaarten

Maps3D op mijn telefoon.
Een voorbeeld: Dag 4

Dag 1

Pas om 5u 's morgens vertrokken. Veel moet er vandaag toch niet gewandeld worden. Een vlotte rit naar Chamrousse. Alle parkeerplaatsen zijn zo goed als bezet. Voor een hotel is er gelukkig nog 1 plaatsje.

Het weer is goed. Zonnig maar niet te warm. Gelukkig. De rugzak is loodzwaar omdat ik al mijn materiaal in 1 keer wil meesleuren. Maar de vooruitzichten zijn goed. Na een goeie 2 uur constant stijgen slaap ik in een onbemande blokhut.

Helaas, iemand is mij voor. Nog even tanden bijten om de tent op te zetten en dan genieten van het landschap. Eenmaal bekomen maak ik mij klaar voor een eerste vlucht met de drone. De onbezorgdheid van vroeger moet nog terug keren. Vorig jaar is mijn drone gecrasht en was totaal verloren. Nu hou ik hem goed in de gaten. Alles verloopt vlekkeloos.

De beelden haal ik na de vlucht onmiddellijk binnen mocht er toch iets fout lopen.

Na het eten maak ik nog een rustige wandeling rond het meer. Morgen volgt een zware dag.

Dag 2

Zonder wekker rond 7u30 opgestaan. Om gewicht uit te sparen een nieuw experiment. Toerbrood als ontbijt wordt vervangen door granola. Een besparing van 80 gram per dag. Niet mijn ding maar alles om gewicht uit te sparen.

Rond 9u gaat het richting Belledonne. Al jaren droom ik er van om mijn tentje naast Lac du Doménon te zetten. Dit vraagt wel een extra inspanning aangezien er net voor de meren een steile klim is.

Voor refuge de la Pra is het tijd voor de middagpauze. Hier neem ik alle tijd voor. Lekker eten, opnieuw een paar leuke vluchten uitvoeren. In geen tijd is mijn eerste batterij plat.

De rugzak op de schouders. De temperatuur is al wat aan de hoge kant maar niets houdt me nog tegen. Tot net voor de meren. Een steile klim voor me. Onderaan de waterval zie ik een paar mensen genieten van de zon op een mooi vlak stuk. Hier de tent zetten?

Nee! Hoewel de benen al flink vermoeid zijn bijt ik op mijn tanden. In geen tijd ben ik boven en kan zoals gepland mijn tentje neerzetten naast Lac du Petit Doménon. Alle luxe. Rustig. Water in overvloed. De tent staat niet echt vlak maar daar maak ik me geen zorgen over.

Alles wordt klaar gemaakt om een mooie vlucht te maken over het meer. De tweede batterij doet vreemd. De knop op de batterij klikt niet meer. Ook moet ik redelijk hard drukken op de batterij om hem op zijn plaats te krijgen. Een prachtige vlucht over het water met zicht op het hoger gelegen meer. Op de achtergrond Croix de Belledonne.

Na de vlucht wil ik toch nog eens de batterij beter onderzoeken. Tot mijn grote verbazig staat de onderkant wat bol. HELP! De batterij is wat opgezwollen. Hier heb ik dus weer geluk gehad. Voor hetzelfde geld viel mijn drone zomaar uit de lucht tijdens de vlucht over het water.

Ik heb dus een vol geladen batterij mee waar ik niets meer mee kan doen. Die gebruik ik dan maar als powerbank. Het aantal vluchten wordt nu wel ferm beperkt.

De nacht verloopt rusteloos. Mijn tentje staat wat schuin. Midden in de nacht besluit ik de tent wat te draaien. Geen goed idee. Nu rol ik van mijn matje.

Dag 3

Stormachtige nacht achter de rug en niet goed geslapen. Tijd om de tent nog wat te draaien. Nu met het hoofd hoger dan de voeten. Volgende nacht eindelijk beter slapen.

Croix de la Belledonne staat vandaag op het schema. Geen zon te bespeuren. Zonnebril en zonnecrème blijven in de tent. Iedere gram telt want in het kleine rugzakje past eigenlijk enkel de drone.

Na een half uurtje komt de zon er toch door en moet ik al de overtollige kledij op mijn rugzak zien te krijgen. De klim verloop vlot. Aan de voet van de top tijd om richting Belledonne te vliegen. Het weer blijft goed en ook op de top kan ik nog prachtige vluchten uitvoeren. De bibber voor een crash blijft echter aanwezig.

Vanop de top zie ik op de terugweg een rode vlakte. Ik vraag me af of die bereikbaar is. En ja hoor. Ik wijk iets af van de route, een gemakkelijke klim brengt mij tot aan een zeer vreemd landschap. Overal staan scherpe stenen rechtop. Niet 1 of 2 maar tientallen. Ergens in het midden staat ook een steen met een soort foto op. Geen idee wat de bedoeling van dit alles is.

Terug aan de tent heb ik nog energie over. Richting La Pra staat op de kaart een klein stippellijntje. Zou dit een eenvoudigere weg zijn om terug te keren? Tijd om op verkenning te gaan. Veel wordt dit pad niet bewandeld denk ik. Halverwege stop ik om wat te genieten als plots 3 fransen ook dit pad naar beneden volgen. Nu ben ik er zeker van, dit is geen oud doodlopend pad.

Terug aan het meer is er nog 1 stippellijntje dat ik wil verkennen. Er luswandeling over Grande Lance de Domène. Het eindpunt, aan het hoger gelegen meer, kon ik niet vinden. De start wel. Een steil pad probeer ik zo ver mogelijk te volgen. Helaas wordt het al laat en tot aan de top klimmen zit er niet meer in.

Dag 4

Afgelopen nacht was nog erger dan de vorige. Ik voelde de wind onder mij blazen. Gelukkig bleef de tent staan en is alles droog gebleven. Nog steeds niet tevreden over de opstelling besluit ik de tent 50 meter verder te zetten. Daar is het mooi vlak.

Nu nog twijfelen wat ik vandaag zal doen. Zeer slecht weer. Tot er na het ontbijt gelukkig 1 klein stukje blauwe lucht te zien is. Ik ga voor de geplande wandeling met Lac Blanc als doel.

Ik start via het pad dat ik gisteren kon verkennen. Deze keer helemaal tot beneden. Het stormt en regent terug maar van opgeven is nu geen sprake meer. Aan Lac du Crozet gaat het omhoog tot aan de col naast Petite Lance du Crozet. Tijd om terug op adem te komen. Hier ben ik een paar jaar terug al geweest, in omgekeerde richting, maar herken eigenlijk niets meer.

Daarna rustig verder tot aan Pointe de la Sitre om dan terug af te dalen tot aan Ruisseau de Vorz. Dit water komt van Lac Blanc. Na het middageten is het van dat. Eindelijk richting meer. Er staan mij 2 maal 500 hoogtemeters te wachten. De benen voelen al zeer vermoeid aan maar al bij al lukt het goed om naar Lac Blanc te klimmen. Een prachtig meer dat ik eindelijk eens van dichtbij kan bewonderen.

Het vervolg van de wandeling probeer ik te vergelijken met mijn kaart. De schrik slaat mij om het hart. Als ik alles goed bekijk moet ik straks over de voet van een gletsjer. Over sneeuw en ijs. Wat als dat niet lukt? Terug keren zit er niet in. Toch niet helemaal tot aan de tent. Van rusten is geen sprake. Ik ga op verkenning.

Deze route is een afgedankte GR route. Gelukkig staan hier en daar nog oude markeringen. Van een wandeling tot aan de gletsjer is helemaal geen sprake. Na nog eens 500 meter stijgen sta ik op Col de Freydane met zicht op de meren en mijn tentje.

Tijdens het avondeten maak ik een verkeerde beweging en kwets mijn knie. Hopelijk maar tijdelijk want morgen moet de zware rugzak terug naar beneden.

Dag 5

Geen regen of wind deze keer. De tent staat mooi vlak. Maar slapen is opnieuw een probleem. De knie voelt zeer pijnlijk aan. Been plooien lukt niet. Midden in de nacht besluit ik mijn pijngrens op te zoeken. Zal het lukken om straks met de zware rugzak te wandelen? Ik loop een paar keer rond mjn tent. De pijn is amper vol te houden maar het lukt wel om de knie te plooien of om te steunen om mijn been. Straks moet het lukken.

Na het ontbijt wikkel ik mijn knie in verband en de pijn lijkt onmiddellijk verdwenen te zijn. Had ik dit maar eerder gedaan. Wat ik mis aan deze grote rugzak is mijn camelbak. Er is nergens een opening voorzien. Met wat riempjes lukt het om die aan de buitenkant vast te maken. Het afdalen verloopt dan ook zonder problemen. Rond 14u kom ik terug aan Lac Robert. Deze keer is de blokhut wel vrij. Pompaf doe ik voor de rest van de dag helemaal niets. Er komt nog een Italiaans koppel langs waar ik even een leuke babbel me heb.

Een muis houdt me nog uit mijn slaap totdat ik alle gaten heb kunnen afdekken met stenen.

Dag 6

Door onverwachte omstandigheden besluit ik vroeger te vertrekken dan voorzien. Om 4u loopt de wekker af. Alles vlug in de rugzak en richting auto.

Het is pikkedonker en er is mist. Het eerste uur zie ik totaal niets. Het is koud. Om de zoveel tijd moet ik op mijn kaart kijken of ik niet teveel ben afgeweken van de route. Tot een heel eind voorbij Croix de Chamrousse blijft dit zo. Het laatste stuk is de mist eindelijk weg.

De auto staat tussen borden dat het verboden is te parkeren en weggesleept zal worden. Links en rechts liggen hoopjes stenen. Toen ik hier aankwam stonden deze borden daar helemaal niet. Blijkbaar ben ik net op tijd terug.

Evaluatie

Alles in 1 rugzak was misschien niet zo een goeie keuze maar de enige mogelijkheid. Prachtige vluchten kunnen maken. Helaas weer wat pech maar dit keer zonder erg.

vorig verslag
volgend verslag