Vercors

28 juni 2025

Doel

Allereerste trektocht in het hooggebergte overdoen.

Kaart

Schermafdruk Maps 3D app

GPX bestand

Volledige trektocht

Inleiding

Leen en haar ma gaan een weekje op kruidenwandeling in Die, Frankrijk. 25 jaar geleden heb ik in de buurt mijn allereerste trektocht in het hooggebergte ondernomen. Tijd om dat eens opnieuw te doen. Natuurlijk met de nodige variaties.

Dag 1

Heel vroeg uit de veren. Na een lange rit komen we rond 15u aan in de camping L'hirondelle. Leen vertrekt met de wagen, vanaf nu sta ik er alleen voor. Het is een langgerekte camping met veel bomen. Schaduw komt goed van pas bij temperaturen rond de 35 graden.

Avondeten benut ik hier. Een pizza die ik helemaal niet op krijg. Ontbijt en middagmaal voor morgen bestel ik ook. Kwestie van zoveel mogelijk gewicht uit te sparen.

Dag 2

Uitslapen zit er niet in maar pas om 8u gaat het winkeltje open waar ik mijn ontbijt en lunch kan afhalen. Ik kan mijn route wat inkorten door langs de rivier Le Bez te wandelen. Met 2 hebben ze me gegarandeerd dat er een pad loopt.

Zogezegd zo gedaan. Een mooi houten bordje wijst inderdaad naar een pad tussen de andere camping en de rivier. Tot zo'n 400m verder. Geen pad meer. Oever afgekolft door het wassende water. Dat betekent een heel eind terug keren. Valse start.

Tot in Châtillon-en-Diois zo goed als geen schaduw. Het is ondertussen al erg warm aan het worden. Een korte pauze aan de fontein doet deugd. Tijd voor het echte werk.

Het klimmen lijkt niet zo goed te lukken. Ik raak amper vooruit. Rond de middag pompaf en ik ben nog nergens. Mijn 4 croissants zijn nogal droog maar ik moet zuinig zijn met water. Samen met een appel smaakt het des te beter.

Rond 15u, op 6km van mijn eindbestemming, val ik tijdens het rusten zowaar in slaap. Om het helemaal in de soep te laten lopen zit ik iets verder zelfs zonder water. 3 liter was blijkbaar niet voldoende. Ieder blauw lijntje op de kaart staat droog. Ik sukkel verder met maar 1 plan, opgeven.

Tot het pad plots naar links draait en daar een kolkend bergriviertje naar me lacht. Staat niet eens op de kaart. Na anderhalve liter veel te koud water vul ik mijn Camelbak tot halverwege en wandel zonder stoppen tot in Archianne. Daar heb ik een kamer met avondeten, ontbijt en lunch geboekt. Een heerlijke douche doet al mijn ellende vergeten. Opgeven? Nooit!

Tijdens het avondeten babbel ik wat met het enige koppel dat ook in Refuge d'Archianne verblijft. Of er water te vinden is op Haut-plateau du Vercors. Niet echt. Rond Pas des Bachassons misschien wel. Daar moet ik echter helemaal niet zijn. Ik neem wel een screenshot van de locatie.

Dag 3

Tijd voor een evaluatie. Slechte klimbenen. Weinig tot geen water te vinden. Lange stapdagen gepland. De bedoeling is om tot aan de splitsing te stappen met een volle Camelbak, 3 liter, en daar een beslissing te nemen. Gaat het niet vooruit, vul ik mijn extra drinkfles met anderhalve liter water en doe ik dezelfde tocht als 25 jaar terug. Gaat het vooruit als een speer wandel ik zoals gepland tot aan de volgende camping. Meer dan een weide is het niet maar daar is wel water in overvloed.

Het stappen lukt al veel beter dan gisteren. Echt tempo maken niet. Aan de splitsing gekomen hak ik de knoop door. De oude tocht opnieuw. Klein probleempje. Geen druppel water te vinden. In tegenstelling tot de vorige keer ga ik nu niet naar links, recht omhoog, maar rechtdoor. Minder steil, maar wel langer stappen. Het is dan ook al een flink eind na de middag wanneer ik boven ben.

Het geplande lunchpakket van de refuge heb ik niet mee. In plaats daarvan een heerlijk stukje dadelbrood met walnoten.

Vol energie kom ik rond 14u aan het punt waar de paden terug samenkomen. Water zoeken wordt nu prioriteit. Met het screenshot van gisteren en de stafkaart ga ik op zoek naar de plek waar misschien water te vinden is. In de Camelbak nog een goeie liter water. Veel te weinig om 2 dagen boven te blijven.

Ik wijk af van de geplande route, kom 2 Fransen tegen die geen water gezien hebben. Mijn zware rugzak laat ik achter en ga met een klein hartje verder. Pomp en lege drinkfles mogen mee. Een half uur later zie ik in de verte iets lager enkele houten bakken waar op het eerste zicht geen water te zien is.

Ik daal af en wonder boven wonder staat er nog een klikje oud vuil water in met veel insekten in en rond. Gered! De bivakplaats wordt ingericht. Niets kan nog fout gaan.

Tot rond 20u. Hevige storm met grote hagelbollen, donder en bliksem. De hagel voelt erg pijnlijk aan als ik eens aan de zijkant van de tent voel. In regenkledij zit ik meer dan 2 uur in mijn tent bang af te wachten. Aan het voeteinde begint het water in de tent te lopen. Mocht de tent het begeven gebruik ik het deksel van mijn kookpotje als helm om te vluchten naar, tja, naar waar? Gelukkig houdt de tent stand.

Dag 4

Geen wekker deze morgen. Enige getuige van de storm van gisteren zijn de hagelbollen die in de schaduw liggen. Al de rest is weg. De droge waterbakken zijn ondertussen goed gevuld. Er is zelfs stromend water.

Na een goed half uur stappen ben ik terug op de uitgestippelde route. Er moet 300m geklommen worden wat goed lukt al blijft het zweten. Opnieuw meer dan 30 graden warm. Klokslag 12 uur ben ik boven. Genieten van de vergezichten maar vooral van de steile bergen in de verte die op de oorspronkelijke route lagen. Veel te warm om zo ver te wandelen.

De leugen van het geheugen. Niets lijkt op wat ik in mijn gedachten had. Een leuke wandeling volgt. Rond 16 uur kom ik aan Le Dôme waar ik blijf slapen. Er is nog voldoende water al moet ik zuinig blijven. Soep en koffie worden van de menu geschrapt.

Dag 5

De wekker was terug van de partij en stipt om 8 uur kan ik vertrekken. Er volgt een lange steile afdaling met terug hoge temperaturen. Water pompen zit er niet in. Uitgedroogd kom ik 's middags aan de fontein in Châttilion-en Diois en doe iets wat ik nog nooit gedaan heb. Zonder filteren water drinken van de fontein. Iets later komen 3 mannen aan die alles wat ze bij zich hebben vullen met water. Het zal dus wel OK zijn.

Daarna volg ik het pad aan de andere kant van de rivier. Een leuk paadje. Het laatste stuk, in de kokende zon, heb ik zondag al gedaan in omgekeerde richtng.

Dag 6

Rustdag. Mijn boek lees ik in 1 ruk uit. Water is geen probleem meer. Koffie, soep, alles kan terug. De powerbank is aan zijn laatste adem.

Dag 7

Tot in Saint-Roman wandel ik langs een iets drukkere baan. De zon is al goed van de partij. Daarna tot in Laval-d'Aix langs binnenwegen. Steile hellingen zijn er niet. Gevolgd door echte wandelwegen. Er is zelfs een stukje waar waarschijnlijk al jaren geen mens meer komt.

Beneden aan een parking staat een soort overdekte bibliotheek waar mensen boeken of CD's kunnen ruilen. Op een tijdschrift zonder datum staat de prijs nog in Belgische en Franse frank. Nostalgie.

Nu wordt het tanden bijten. Tot in Die geen schaduw meer. Het grootste deel langs een drukke weg. Aangekomen in de B&B doet een voetbadje en een biertje alles vergeten. Het zit er op. Morgen een lange rit huiswaarts.

Evaluatie

Veel te warm om de voorziene tocht te wandelen. Mijn allereerste tocht nog eens opnieuw doen, wat strikt genomen de echte bedoeling was, was een leuk alternatief.

Het was nog eens een echte tocht. Op het einde zeggen dat het nu toch wel echt de laatste keer was om na een paar dagen terug uit te kijken naar een volgende trektocht.

vorig verslag