Belledonne

13 juli 2009

Doel

Beklimming van La Croix de Belledonne + enkele toppen in de buurt. We maken van de gelegenheid gebruik om ook eens toerbrood te testen en het wandelen met stijgijzers.

Kaart

IGN 3335 OT

Dag 1

We vertrekken zeer vroeg in de morgen en willen rond de middag aan komen in Roche Béranger om er onmiddellijk te vertrekken met de rugzak. Uit ervaring weet ik dat dit niet echt een goed idee is maar aangezien het maar een halve dag stappen is waag ik het er toch maar op.

Aan de grens een enorme rij wachtende vrachtwagens. Stakende boeren. We kunnen er nog net door. Rond de middag hebben we minder geluk. De lekkere koude schotel is in de frigo blijven staan. Het wordt toerbrood.

Rond 14 uur komen we aan in Roche Béranger, sleuren onze veel te zware rugzak omhoog en vertrekken. Het is er zeer warm en enorm druk. Rond Lac Achard lijkt het wel Sun Parks. Op de eindbestemming, Lacs Robert, is het al niet veel beter. Er staan zeker 5 tentjes. Iets later valt onze frank. Morgen is het nationale feestdag in Frankrijk. Iedereen geniet hier van een verlengd weekend.

Dag 2

Vandaag staat de beklimming van Le Grand Sorbier, 2526 m, op het programma. Ideaal om wat in te lopen. Het is nog wennen maar we laten zo goed als alles in de tent achter en klimmen met een dagrugzakje. Eerst over een puinkegel en dan recht omhoog over het gras. Lisa ziet het niet echt zitten en keert al terug. Jammer, want éénmaal over de eerste helling wordt het snel eenvoudig over grote rotsblokken. Daarna terug recht omhoog door een puingeul. Klimmen zou hier wel lukken voor Lisa. Voor het terug keren vrees ik een beetje.

Boven op de graat ontmoet ik een Fransman, Jeromme. Vriendelijke man, we praten wat en klimmen daarna samen verder. Fier worden er foto's getrokken naast het kruis op de top. Alleen jammer dat we op de verkeerde top staan. We staan op Aiguille du Mottin. We lachen wat en klimmen dan maar verder naar Le Grand Sorbier.

Het uitzicht is er prachtig. Jeromme wil 2 dagen aan de meren kamperen, jaja, verlengd weekend, maar zit nu al zonder water. Ik nodig hem uit om straks met mijn pomp het water uit de meren te zuiveren.

Om terug te keren wil Jeromme een andere weg nemen. Hij kijkt wat op mijn stafkaart en stippelt een route uit. Moedige man. Ik verkies dezelfde weg om Lisa niet al te lang alleen te laten.

Terug aan de tent eten we wat en een uurtje later komt Jeromme om water. Zijn tocht was niet echt een succes en moest ingekort worden. De afgrond had hij over het hoofd gezien.

In de namiddag verkennen we de meren. Een prachtige omgeving. Iets later op de avond klim ik met Lisa de helling op om een uurtje te oefenen in het klimmen en dalen. Het lukt steeds beter.

Dag 3

Een zware nacht achter de rug. Hevige wind en enorm veel regen. Door de wind is de tent gelukkig al droog. Einddoel van de dag is Rufuge de la Pra.

In tegenstelling tot gisteren moeten we vandaag terug op stap met een zware rugzak. Het regent nog wat zodat we in volle regenkledij moeten vertrekken. Tijdens de planning zag dit stukje tocht er simpel uit. In werkelijkheid ziet het er wel eventjes anders uit. Redelijk steile stukken volgen elkaar op. Rond 10 uur kan de regenkledij eindelijk af en begint het terug warm te worden.

Veel schaduw is er niet maar rond de middag kunnen we toch wat afkoelen in de schaduw van een rots. Een uurtje verder komen we aan op onze eindbestemming.

Voor Refuge de la Pra is een grote, redelijk vlakke weide. Hier zetten we ons tentje neer voor 3 nachten. We verkennen de refuge. Er is een toilet beschikbaar. Wat een luxe. Iets later schuiven de wolken over de vlakte en koelt het flink af.

Dag 4

Vandaag staat de beklimming van Le Gand Colon, 2394 m, op het programma. Eerst rond Lac Merlat, daarna recht omhoog. Links en rechts een top. De linkse is de onze. Het pad wordt plots een moeilijke klim over rotsblokken. Iets lager zien we 2 andere klimmers links afslaan. Huh?

Moeizaam dalen we terug en inderdaad, het pad nam een bocht om vervolgens de andere kant op te draaien. De klim is relatief eenvoudig. Tot mijn grote schande stel ik vast dat Le Grand Colon aan de ander kant ligt. Boven ontmoeten we enkele mensen. Er wordt flink gelachen. De afdaling gaat over dezelfde weg. Deze keer is het Lisa gelukt om zonder problemen naar de top te klimmen.

Na het middageten zit de planning voor de dag er op en besluiten een extra tochtje te maken. Op de stafkaart staat een doodlopend pad naar Lac David. Achter het meer loopt er echter een route verder met gele markering. Aangezien we toch tijd hebben volgen we dit pad en komen zo bij het vertrekpunt van de laatste beklimming, gepland voor overmorgen.

Morgen staat het uiteindelijke doel van deze trektocht op het programma. De beklimming van Croix de Belledonne. De volgende dagen verwachten we geen problemen meer en besluiten om een dubbele portie te eten.

Dag 5

Op het programma de beklimming van Croix de Belledonne, 2926 m. Deze beklimming doe je best bij goed weer en goed zicht. Geen van beiden zijn van de partij. Het begint te regenen en de miste komt over ons gewaaid.

Na een uur klimmen zit er niets anders op dan te schuilen onder 2 enorme rotsblokken. We zitten droog, dat wel, maar van verder klimmen zal er waarschijnlijk niet veel in huis komen.

We hebben geluk. Na een poosje wachten stopt het met regenen. Met volle moed klimmen we verder. Eerst recht omhoog naast een waterval, daarna langs enkele meertjes. En dan is het daar. De eerste sneeuw. Aangezien we hier zijn om onze stijgijzers te testen besluiten we de helling op te klimmen over de sneeuw. Iets verder naast ons klimt een groepje mensen zonder stijgijzers rustig verder. Boven op de sneeuw zitten we vast. Om terug op het pad te geraken moeten we op handen en voeten over de puinhelling.

De klim gaat rustig verder en iets hoger komen we terug aan een grote sneeuwvlakte. We twijfelen wat maar besluiten om nog maar eens onze stijgijzers te testen. Dit keer hebben we meer geluk. Zonder stijgijzers moet je een redelijke omweg maken. Wij kunnen zonder probleem over de sneeuw.

Daarna is het definitief gedaan met sneeuw en klimmen naar de top dat we in de verte al hoog boven ons zien uitsteken. Eenmaal op de top valt het tegen. Dikke mist die maar niet wil wegtrekken. We zien gewoon niets van de omgeving.

Tijdens de terugweg steekt opnieuw de mist op, net voor we langs de waterval naar beneden moeten. Een redelijk gevaarlijk stuk. Behalve mist begint het nog te regenen ook. We vinden maar net Refuge de la Pra. In de tent aangekomen zien we de temperatuur ieder uur verder dalen en besluiten vroeg te gaan slapen. Ondertussen is het hard aan het regenen en neemt de wind onze tent in de greep.

Dag 6

Vandaag op het programma, de beklimming van La Grande Lauziere, 2741 m. Misschien ook Tête Noir, 2727 m.

De nacht is kort. Iets na middernacht krijgen we letterlijk de tent op onze neus. Na wat rommelen vinden we de zaklamp en kijken buiten. Het is 2 graden en er ligt een dikke pak sneeuw. Om de 15 minuten moeten we een verse pak sneeuw van de tent kloppen om niet opnieuw bedolven te worden.

Rond 6 uur 's morgens is het nog steeds hevig aan het sneeuwen en waait het enorm hard. Tijd voor een noodplan. In de tent laden we onze rugzakken. De tent zelf wordt aan de buitenkant van mijn rugzak gebonden. We vluchten naar de refuge.

Zonder reserveren moeten we niet op een bed rekenen. We mogen er wel ons eten opeten. Om 10 uur kunnen we toch een bed krijgen. Veel mensen geraken door het slechte weer niet tot aan de refuge. Voor de rest van de dag zit er niets anders op dan te wachten op beterschap. Eventjes twijfel ik om met stijgijzers richting auto te trekken. De mist beslist er gelukkig anders over.

Ook 's avonds mogen we ons eigen potje koken in de refuge. Daarna wordt er tot laat in de avond nog flink gelachen met gasten uit Australië en Amerika.

Het slapen valt niet echt mee. Links en rechts ligt iemand te knorren. Maar alles is beter dan terug in de tent te moeten slapen.

Dag 7

De mist is opgetrokken, het is gestopt met sneeuwen. Gisteren hebben we onze rugzak al geladen en om tijd uit te sparen besluiten we een ontbijt te nuttigen in de refuge. Niet dat het toerbrood niet lekker is, maar het mag eens iets anders zijn.

De terugweg naar de auto verloopt vlekkeloos. Aangekomen bij Croix de Chamrousse volgt nog een lange saaie afdaling over een skipiste.

De wagen staat er nog steeds. Een politieman heeft zich blijkbaar zorgen gemaakt. Volgende keer leggen we beter een nota aan het raam hoe lang we geschikt zijn weg te blijven. Ik lach dat natuurlijk weg. Hij ziet zijn fout in maar raadt toch aan om dit in het politiekantoor te laten weten. Geen idee waar dat mag zijn.

Evaluatie

Zonder twijfel een 10 op 10 voor deze tocht. Strikt genomen was het een rustige tocht. Meestal liepen we met een dagrugzak. Bagage achter laten in de tent is hier blijkbaar geen probleem. De sneeuw heeft ons wel wat verrast. Gelukkig hadden we de nodige winterkledij bij ons.

vorig verslag
volgend verslag