Vencimont
22 oktober 2016
Doel
Tocht nog eens opnieuw doen maar nu in groep.
Kaarten
Dag 1
Voor meerdere personen een trektocht organiseren, dan toch liever een tocht waarvan ik weet waar we uitkomen. Geen stress om water of een slaapplaats te vinden. Gewoon lekker stappen, misschien zelfs zonder kaart. Lang heb ik niet getwijfeld. Vencimont, anderhalve dag stappen en de zondagmiddag een lekker bakje frieten.
De laatste dagen was er veel regen. Niet zo dit weekend. Rond 9u30 kan het stappen beginnen. Na nog geen 10 minuten begint het al. Jachtseizoen, het bos is verboden domein. Zelf zou ik daar niet zo echt mee bezig zijn. Tot we in de verte de eerste kogel horen vliegen. We hadden ons vooraf wat geïnformeerd. Bois Croix Canard en Bois de Sévry waren afgesloten. De rest niet. We dalen de helling af richting water en volgen de rivier stroomafwaarts. Langs een chalet waar veel auto's van jagers staan, een stukje propriété privée met priemende blikken op onze rug tot we onder de hoogspanningslijn terug op onze route aankomen.
Hoewel ik hier nog ben geweest herken ik maar flarden. Maar vanaf nu alles zoals voorzien. Eindelijk. We laten ons middagmaal smaken in Les Couyis. Een prachtig loofbos met schitterende kleuren. Na een lange afdaling volgt een klein stukje asfalt. Het is nog vroeg en zijn bijna op onze eindbestemming. Enkel nog de rivier volgen. Dachten we. Opnieuw is het bos afgesloten voor het jachtseizoen. We zijn dicht bij het moment gekomen om er onze broek aan te vegen tot er iemand langs komt en ons waarschuwt voor de kogels. We hebben blijkbaar het juiste weekend gekozen.
Er volgt een leuke conversatie. We plannen van alles en nog wat. Overwegen de voor- en nadelen. Ondertussen tikt de klok rustig verder. We besluiten om via Bourseigne-Neuve tot aan Bois Champai te wandelen. Er staan daar een paar blauwe vlekken op de kaart. Water is het enige wat ik bij mijn slaapplaats nodig heb.
Een hoek afsnijden zodat we niet al te lang over de asfalt moeten wandelen lukt de eerste keer niet. Na een derde bocht lukt het wel. Een mooi pad leidt ons naar het dorpje. Om het risico wat te beperken pompen we water uit een fonteintje. Een oud vrouwtje bekijkt ons vanuit haar tuintje en verklaart ons gek. Waarom geen water vragen aan een huis? We zijn op trektocht hé! Zoiets doe je dan niet.
Aan de rand van Bois Champai staat weer een bordje met een waarschuwing. Dit keer een geel bordje. Rood zou drijfjacht zijn, totaal verboden, geel is voor jagers die alleen op pad trekken. Of we daar dan mogen wandelen is een groot vraagteken. Echt veilig klinkt het niet. In het bos slaan we ergens links af en vinden een mooi plaatsje om te bivakeren. Maar water is er niet te zien. Zonder rugzak ga ik op verkenning. Beneden wacht een prachtige wei met stromend water op ons. De koeien moeten we er dan wel bijnemen.
Selfie. Klaar om te vertrekken.
Bos afgesloten. Toch eens de details bestuderen.
Vanaf hier geen jachtgebied meer.
Propriété privé. Hopelijk de weide links en niet ons pad.
Herfstkleuren.
Einde van het pad.
Dan maar los over de helling omhoog.
Les Couyis. Een prachtig loofbos.
Niet echt een trekkersmaaltijd. Smaken doet het des te meer.
Puur genieten.
Nog maar eens een afgesloten bos. Tijd om alle opties te overwegen.
Toch maar water uit het fonteintje pompen. Je weet maar nooit wat ons te wachten staat.
Het is nog maar eens gelukt om een mooi plekje te vinden.
Veel bezoek.
Dag 2
Het was een warme nacht. 8 graden schat ik. Af en toe hoorde Dries een koe snuffelen aan de tent. Hij was vooral bang dat een koe over de tent zou wandelen. Gelukkig is er niets gebeurd. Na een lekker ontbijt worden de rugzakken gepakt met een paar nieuwsgierige blikken van koeien naast ons.
Hoewel ik op de kaart duidelijk kon aanduiden waar we ons begeven slaag ik er toch in om verkeerd te lopen. Lang duurt het echter niet voordat we op de juiste richting kunnen nem
Vanaf Sacré-Coeur heb ik geen kaart meer nodig. Een klein stukje tussen de weiden is wel afgesloten. Opnieuw moeten we tussen de koeien laveren. Tot grote ergernis is ook Bois des Chênes afgesloten voor het jachtseizoen. We willen ons bakje frieten niet mislopen en sluipen door het bos alsof het oorlogsgebied is. Klokslag 12 uur komen we aan in Vencimont. Het frietkot opent net zijn deuren. En smaken dat het deed.
Tijd om alles op te bergen.
Geen trap van een koe gekregen afgelopen nacht.
Iedereen geniet van zijn ontbijt.
Ooops, wat komt daar door het struikgewas?
Lachen voor de foto.
Alles zit terug in de rugzak. Tijd om afscheid te nemen.
We zijn er weer klaar voor.
Op zoek naar het pad.
Verkeerde kant aan het wandelen.
Back on track.
De mist blijft lang hangen.
Koeien op onze route.
Dan maar onder de prikkeldraad kruipen.
Jachtgebied. De angst staat duidelijk in onze ogen.
Het laatste bordje laten we met plezier achter ons.
Lekker!!!!
Evaluatie
Het jachtseizoen had heel wat roet in ons eten kunnen gooien. Maar we lieten het niet aan ons hart komen en hebben er een prachtige tocht vol verrassingen van gemaakt. Het was super leuk.