start2hike

Vencimont

28 februari 2015

Doel

Verkenning van de bossen rond Vencimont.

Kaarten

Dag 1

De dienstregeling van de NMBS is in het weekend om bij te huilen. Tijdens alle trektochten in het binnenland maken we tot nog toe gebruik van de trein. Dat hoorde daar gewoon bij. Een stukje reizen. Maar pas rond de middag je bestemming kunnen bereiken is verre van plezant. En dus kozen we voor de eerste keer voor de auto. En wat blijkt? Een waaier aan mogelijkheden ontplooit zich. Niet langer moeten uitkijken naar een tocht van station naar station, of in het slechtste geval in een lus terug naar het station, is zalig.

Vencimont was vorig jaar het laatste dorpje tijdens een 3-daagse trektocht. Door de vermoeidheid besloten we toen af te wijken van de geplande route en rechtdoor te trekken richting Beauraing. Maar was dat wel een goede keuze?

Op een mooie ruime parking laten we de wagen achter en starten we de tocht in westelijke richting. De route richting noord kennen we al. Het wordt een leuke boswandeling over een brede grindweg. Via een smal modderig paadje komen we in Forêt du Grand Bois de Sévry om dan terug over een bredere grindweg te wandelen. De plassen zijn nog bevroren.

Bijna aan het einde van dit bos slaan we links af. Ook door dit bos hebben we al meerdere keren getrokken richting Couvin. Om de 1 of andere reden is het een moeilijk bos. Ook met een recente stafkaart is het opletten geblazen. De paden, of wat daar moet voor doorgaan, liggen er modderig bij. Op een bepaald moment zijn we het noorden helemaal kwijt. Er is wel een vermoeden waar we zitten, maar dankzij Google Maps weten we het zeker. Nog steeds mooi op onze route.

Tijdens de afdaling eten we eerst een hapje. Lang blijven we niet zitten want de koude wind doet ons te snel afkoelen. Beneden gekomen is het de bedoeling de rivier 'La Houille' over te steken. Zonder brug wel te verstaan. In de zomer, met de broek tot aan de knieën opgerold, lukt dat. Maar nu is daar geen beginnen aan. Een kolkende rivier ligt voor ons.

Gelukkig was dit voorzien. De tocht gaat in zuidelijke richting langs de rivier. Op een bepaald moment dalen we en moeten over een zijrivier. Maar ook hier staat het water redelijk hoog. Niets kan ons echter tegen houden. We kruipen van de ene steen naar de andere en bereiken de overkant. Maar hier is wel geen pad. Bijna op handen en voeten zoeken we onze route dat we iets hoger terug vinden.

De rest van de namiddag wandelen we rustig verder. Eventjes lopen we verkeerd. Na een afdaling op een pad dat meer op een rivier lijkt besluiten we om er mee op te houden. We vinden een rustig plekje naast de rivier. Wat heeft een mens meer nodig.

We laten Vencimont achter ons.

Wat een heerlijk pad.

Iets heeft hier zitten knagen aan de bomen.

Geen doorkomen aan.

Het pad ligt er eindelijk wat droger bij.

Tijd om te rusten.

Dag 2

De temperatuur viel nog mee afgelopen nacht. Normaal heb ik altijd een thermometer mee. Niet zo deze keer. Geen idee hoe koud of warm het is.

De wandeling starten we niet al te vroeg. We hebben alle tijd. Zeker nu we geen trein moeten halen. Eerst volgen we de rivier nog een stukje. Plots komen we een gele wegmarkering tegen zoals die vaak te zien is in Frankrijk. Blijkbaar maakt een wandelroute een ommetje in België. Iets verder moet we naar links bergop, weg van de rivier. Boven gekomen lijkt het wel op een park met een brede laan. Veel volk komt hier echter niet. Aan de rand van het bos staat een monument. Na een paar honderd meter over een asfaltweg moeten we linksaf maar het bos werd omgehakt. Opletten geblazen. Een zo goed als dichtgegroeid pad leidt ons richting Saint-Rouch.

Met zicht op het dorpje moeten we rechtsaf waar enkele mensen bezig zijn met een rare constructie van dennebomen. Voor een kerstboomverbranding lijkt het al wat te laat. Toch lijkt het er een beetje op. Na een steile klim nemen we een korte pauze. Hierna volgt een prachtig groen bos. Overal mos tussen de bomen. Op foto lijkt het wel bijgekleurd.

Een route op de kaart uitstippelen is eenvoudig. Een beetje links, een beetje rechts. Maar nu komen we opnieuw aan een rivier waar op het eerste zicht geen doorkomen aan is. We volgen de rivier een tijdje maar besluiten terug te keren. Leen merkt plots dat er in de rivier stapstenen liggen. Geen idee wat dat is maar in geen tijd staan we aan de overkant. Gelukkig maar. Opnieuw volgt een stevige klim. Daarna gaat het rustig verder richting Vencimont.

De bedoeling was om een stukje toerbrood te eten in de auto. Maar hoe klein Vencimont ook is, naast de parking is een frietkot dat nog open is ook. Het laat zich raden wat we gegeten hebben.