start2hike

Tienen

7 april 2018

Doel

Trektocht naar bivakzone Het Vinne.

Kaarten

Dag 1

Nog maar eens een onbekende streek verkennen via wandelknooppunten. Aan knooppunt 213 is een soort parking waar we de auto achterlaten. Nog maar pas vertrokken, we gaan in de graskant staan voor een traktor, maar die maakt zich boos omdat we in zijn weide gaan staan??? De sfeer zit goed, we lachten eens hartelijk waardoor die nog kwader wordt.

Het is een vlakke streek maar soms glooit het wel een beetje. Aan de oever van de kleine Gete houden we halt voor ons middagmaal. Daarna passeren we Dormaal waar achter de kerk een riviertje diep ingeslepen zit. Prachtig zicht.

Wanneer we wat rusten om een appel te eten zien we in de verte enkele herten door de weide lopen. Gelukkig dat een man ons hierop attent gemaakt heeft.

Voor het kerkje van Halle-Booienhove staat iets wat lijkt op een gietvorm van een klok. Dit vraagt om een foto.

De wandeling gaat rustig verder tot aan het Vinne. Een groot natuurgebied waar veel vogelliefhebbers komen om naar de watervogels te kijken. Op het einde vinden we de bivakzone waar al twee tentjes staan. Kort daarna komen er nog trekkers bij. Sommige met de fiets, andere met een kleine baby. Het is hun eerste tocht met de kleine spruit. Vanaf de parking hebben ze rond het meer gelopen om hier in hun tentje te slapen. Er komen er nog bij met een hond. Voor het slapengaan staat het al behoorlijk vol. De nacht verloopt gelukkig rustig.

We zijn er klaar voor.

Lichte stijging.

Kleine Gete

Voordeel van mijn kleinere rugzak, ik kan een camelbak meenemen.

Sint-Martinuskerk, Dormaal.

Tussen de tuintjes door.

Gietvorm van een klok?

Halle-Booienhove.

Knuppelpad door Het Vinne.

Hier overnachten we.

Blijkbaar een gekende bivakplaats.

Genieten van de ondergaande zon.

Dag 2

Voor we vertrekken breng ik eerst een bezoek aan het sanitair. Veel stelt het niet voor maar het is al een luxe dat er iets is. Alleen is het er niet erg proper.

Vaak komen we iets tegen tussen een bos en een weide. Moeilijk te beschrijven. Ook uitgestrekte weiden zorgen voor prachtige landschappen.

Iets voor de middag komen we aan het laatste stuk. Een oude spoorwegbedding recht naar de auto. Er staat een bordje naar een eetgelegenheid. Daar eten zou ideaal zijn. Langs het lange rechte pad komen we eerst een frietkot tegen, maar dat laten we links liggen. Tot we plots geen bordjes meer tegen komen. Er is enkel nog het lange, rechte pad. We mogen op onze kin kloppen. Nergens nog iets te vinden waar we kunnen stoppen om te eten. Dan maar in 1 ruk door naar de auto.