Couvin - Beauraing

19 juli 2002

Doel

In 3 dagen van Couving naar Beauraing

Kaarten

57/7-8 - 58/5-6 - 58/7-8 - 58/3-4

Dag 1

Opnieuw stap ik deze tocht af samen met mijn 3 kinderen. Ze hebben de smaak blijkbaar te pakken. In tegenstelling tot de andere tochten vertrekken we deze keer kort na de middag. De treinreis verloopt vlekkeloos en vroeg in de avond komen we aan in Couvin. Hier gebeurt iets vreemds. Net buiten het dorp is er naast de rivier een sportterein waar we gratis onze tentjes mogen opzetten en blijven slapen. Wild kamperen in België, het mag blijkbaar. Uit dankbaarheid blijven we 's avonds wat plakken bij de barman.

Dag 2

Het is een tradie aan het worden, we worden wakker om 6:00 en stipt om 8:00 vertrekken we richting Beauraing. Zonnig weer, na een half uur duiken we de bossen in. Uren later lopen we nog altijd rond in deze bossen. Af en toe vraag ik me af of we wel de juiste richting aan het volgen zijn. Het is een vreemd bos. Op de stafkaart kan het bijna niet eenvoudiger. Maar ter plaatse ziet het er toch allemaal iets anders uit. Misschien te weinig ervaring? Zeer vervelend. Aan het wandelen met 3 kinderen die voor de volle 100% op je rekenen. En in feite twijfel je voortdurend of je wel de juiste richting aan het volgen bent. Uiteindelijk slagen we er in om 's middags aan een soort blokhut te komen die ook op de stafkaart staat. Het is gelukt de juiste richting te volgen. In deze blokhut kunnen we in alle luxe ons middagmaal nuttigen.

Na de middag vertrekken we opnieuw zonder zorgen. Netjes de kaart volgen. Alles klopt. Niemand is moe. Rond 17:00 gebeurt het dan opnieuw. Met de beste wil, geen idee waar we zitten. Er klopt gewoon niets meer. Uiteindelijk beslis ik om eerst wat te eten. De aandacht wat afleiden van het feit dat ik totaal niet weet waar we zitten. Na het eten keren we terug tot op de plaats waar ik zeker weet waar we ons bevinden. Daar rusten we wat. Lisa verkent ondertussen de omgeving en vindt een prachtig plaatsje om onze tenten op te slaan. Zo'n 200 meter van de verharde weg verborgen door struiken en bomen

Daar genieten we van een welverdiende nachtrust. Alhoewel. Midden in de nacht begint Bert, de jongste zoon, te huilen. Een slang onder de tent. Het is er pikdonker en eerlijk gezegd heb ik niet veel zin om mijn tent te verlaten. De 'slang' zit toch onder de tent. De volgende morgen wordt er flink gelachen. Bert sliep samen met Daan in de tent en lag bovenop zijn been.

Dag 3

We slapen iets langer zodat het flink aan het opwarmen is in de tent. Er bestaan geen woorden voor deze locatie. Zo stil en rustig is het er. In plaats van ons af te beulen richting Beauraing beslis ik om een rustdag in te lassen. Tot 's middags doen we echt niets. Na het middageten wandelen we zonder rugzak terug naar de plaats waar we verdwaald waren. Houthakkers hadden de wegen zo omgeploegd dat je wel niets anders kon dan verkeerd lopen. In een boog wandelen we terug naar de tentjes die er gelukkig nog allemaal staan.

Om het feest compleet te maken houden we 's avond een kampvuur. Toch wel zo'n 15cm hoog. Puur genieten is het.

Dag 4

Beauraing hadden we gisteren al geschrapt. De nieuwe route loopt nu richting Mariembourg. Voor de eerste keer komen we oog in oog te staan met enkele everzwijnen. We waren gewaarschuwd dat deze dieren vooral gevaarlijk kunnen zijn met jongen erbij. Pech! 1 volwassen en 2 jonge dieren. We wandelen zo onopvallend mogelijk verder. De verhalen over agressieve everzwijnen lijkt toch niet echt te kloppen. De 3 lopen zo hard ze kunnen weg van ons.

In Olloy-sur-Viroin komen we terug onder de mensen. Een vreemd gevoel na 2 dagen in de bossen. Daarna verloopt de wandeling zonder problemen tot we aankomen op de plaats waar we dachten onze tenten op te zetten. Een jeugdbeweging is ons blijkbaar voor. Er is geen plaats meer voor ons. Dan maar over de volgende heuvelrug tot we zicht krijgen op Mariembourg.

Hier maken we een inschattingsfout. Om daar te geraken moeten we enkel recht naar beneden de helling af tot aan het station. Het is al laat in de avond en in feite kunnen we hier zonder probleem onze tenten opslaan. Maar we beslissen naar beneden te wandelen in de hoop aan het station eerst een lekkere bak frieten te kunnen eten. Spijtig genoeg is er niets te vinden. Een troosteloze buurt met enkele magazijnen rond het station. Er zit niets anders op dan de trein te nemen. Rond 22:00 komen we uiteindelijk op onze eindbestemming zonder iets te hebben gegeten.

Evaluatie

Deze tocht hebben we opnieuw niet kunnen wandelen zoals gepland. Maar het was wel een plezante wandeling. Genieten met volle teugen. Beter was om nog een extra nacht in de tent te blijven slapen.

vorig verslag
volgend verslag