Arolla

8 september 2019

Doel

Beklimming van een paar toppen in de buurt van de Dix hut.

Kaart

Chanrion

Dag 1

Zeer vroeg vertrokken omdat ik een omweg maak om Bert op te pikken. In Luxemburg, na het tanken, wisselen we van chauffeur en rijdt Bert tot in Arolla.

Op een paar tenten na is de camping verlaten, de receptie is gesloten. We zetten de tent op en maken een kleine wandeling om er wat in te komen. Als de receptie open is zien we luchtmatrassen liggen. Bert mag er één gebruiken, die was hij thuis vergeten mee te nemen. Jammer genoeg is die zo lek als een zeef. Nadat we iets lekkers zijn gaan eten in het hotel/restaurant niet zo ver van de camping, gaan we gaan slapen. Ik in de tent, Bert in de auto. Niet echt leuk.

Dag 2

Vandaag wordt het eenvoudig maar wel zwaar. Alle bagage naar de hut Dix brengen. Het is redelijk koud en kleden ons lekker warm. Eerst 10 minuten met de auto tot aan de parking en dan de zware rugzak omhoog en weg zijn we. De verkeerde richting uit. Gelukkig maar 100 meter.

We volgen de aangeduide route, boven de boomgrens is het al redelijk warm aan het worden en vliegt de winterkledij op de rugzak die nu nog zwaarder weegt.

De afgelopen weken is er veel neerslag gevallen. In de bergen dus sneeuw. De route volgen lijkt eenvoudig tot we denken aan de rotsen te zijn. We kennen de weg nog van 2 jaar geleden tijdens de stage. Over deze col moeten we gaan, maar een pad is er nergens te bespeuren. Het kost ons veel energie om boven te geraken. Tot onze grote verbijstering zien we boven geen hut aan de overkant. Het is wat zoeken op de kaart en stellen vast dat we Petit Mont Rouge beklommen hebben. Wat nu?

We proberen op dezelfde hoogte te blijven tot aan Col de Riedmatten. Daarna over de besneeuwde graat richting Pas de Chèvres in de hoop daar af te kunnen dalen. Helaas lukt dit niet. Veel te gevaarlijk. We laten ons voorzichtig naar beneden glijden. Ergens halverwege verlies Bert zijn helm die we lang kunnen volgen. Beneden gekomen zoeken we ons suf, nergens een helm te bespeuren.

We zijn terug op het juiste pad, stijgen tot aan Pas de Chèvres en trekken onze crampons aan om veilig af te dalen richting gletsjer. Beneden mogen die terug in de rugzak en volgt een lastig stuk over grote rotsblokken. De hut zien we al voor ons maar het duurt nog meer dan een uur voordat we ter plaatse zijn. We hebben er 10 uur over gedaan.

Oververmoeid installeren we ons bed en kunnen net op tijd aanschuiven om te gaan eten. Daar ontmoeten we nog 2 West-Vlamingen die net als wij een week blijven.

Dag 3

Op de planning, de beklimming van La Luette, 3.548m.

Vanaf de hut zien we al de top liggen, verkeerd lopen zit er niet in. Na een steile beklimmen kunnen we mooi boven de crevassen wandelen richting col. Daarna moeten we terug iets stijgen en komen we aan een brede, diepe kloof.

We zien de 2 landgenoten iets verder over de kloof springen. Ik ga tot aan dezelfde plaats maar het ontbreekt ons aan lef om hen te volgen. Na een kort overleg besluiten we af te dalen en te genieten van ons middagmaal. Toerbrood met kaas. Lekker.

Om toch een topje te kunnen doen maken we een omweg naar een onbekend heuveltje dat niet eens een naam heeft op de kaart. Daarna richting hut om wat te bekomen van onze eerste beklimming. De fysiek laat het wat afweten door de eerste dag. We hebben er elk kwetsuren aan overgehouden die bij dergelijke tochten maar moeilijk kunnen herstellen.

Dag 4

Pigne d’Arolla, 3.796m is het einddoel van vandaag.

Ook nu is de juiste weg vinden geen probleem. Op de gletsjer gaat de gordel aan, wordt het nodige materiaal eraan bevestigd en zijn we klaar om de zware klim aan te vatten. Onze West-Vlaamse klimmers zijn ons vooraf gegaan zodat we hun spoor probleemloos kunnen volgen tussen de verschillend diepe en gevaarlijke crevassen.

Iets voor Col de la Serpentine komen we hen tegen. Ze zijn al terug aan het keren. De top hebben ze niet gehaald door de mist. Op de col houden we halt om te eten en vooral te genieten van het prachtige landschap.

We besluiten ook niet meer verder te klimmen. Het is prachtig weer, veel zon, waardoor de sneeuwbruggen waar we vanmorgen probleemloos konden over wandelen er nu misschien gevaarlijk bij kunnen liggen. De afdaling verloopt vlekkeloos.

Bijna beneden besluiten we om een val in een kloof te simuleren. Ik speel slachtoffer en hou het touw strak gespannen. Bert moet met een prusik ervoor zorgen dat ik niet verder kan wegzakken. Al bij al lukt alles. Mocht het echt gebeuren kunnen we in principe een redding uitvoeren, maar eenvoudig zou het zeker niet zijn.

Dag 5

Op de planning, Mont Blanc de Cheilon, 3.870m.

We zijn beiden gekwetst. Morgen wacht ons een erg zware tocht naar de auto. We kiezen dus voor een rustdag. In mijn rugzak voldoende water en eten, Bert is vrijgesteld.

We maken een luswandeling richting Lac des Dix. Het is een zalige maar pittige wandeling. Aan het meer eten we wat en zien een brugje waar we over moeten. De weg ernaar vinden we maar moeizaam.

De terugweg gaat over de oostelijke flank waar het pad hier en daar volledig weg is. Het is wat puzzelen.

Tijdens het avondmaal zit een Zwitser bij ons aan tafel die speciaal 1 nacht naar de hut komt om de sfeer nog eens te proeven. Wat een heerlijke man. De laatste avond wordt er gezellig gebabbeld en veel gelachen.

Dag 6

We staan iets vroeger op zodat we tijdig kunnen vertrekken naar de auto. De kwetsuren zouden er wel eens een lastige dag van kunnen maken. Het touw gaat afwisselend van de ene rugzak naar de andere.

Onze Zwitser haalt ons in en blijft de hele wandeling mee stappen. We gaan over Col de Tsena Reifen via de laddertjes. Een hele beleving. De rest van de afdaling gaat super vlot dit in grote tegenstelling tot wat we er van hadden verwacht. Zonder twijfel omdat onze Zwitserse vriend er het tempo weet in te houden door constant te babbelen en plezier te maken. 2 jaar terug tijdens de stage was dit ook zo. Pijn en vermoeidheid vergeet je op die manier vlug.

We keken er naar uit om in de camping een heerlijke douche te nemen. In de hut hebben we speciaal klein geld gevraagd aangezien de receptie nog niet open zal zijn. Bert gaat als eerste, maar wat een ontgoocheling. Geen warm water. Daar gaat het eerste muntje. We prutsen wat aan een gasboiler. Ook een tweede poging is een flop. Ik spreek de man aan die de douches net gereinigd heeft. Hij heeft er weet van maar kan het zelf niet herstellen. 1 douche bij de dames zou wel werken. Bert probeert het. Wat lauw water, meer niet.

In de receptie praat ik hier over. We krijgen ons geld wel terug maar Bert heeft geen zin meer. Ik geniet natuurlijk wel van een heerlijke douche.

Dag 7

Terugweg in 2 etappes. Eerste naar de luchthaven van Genève waar Bert aan zijn tweede vakantie begint. Daarna rij ik alleen richting thuis.

Iets verder moet ik al de autosnelweg verlaten om via een kronkelende baan over de bergen richting Frankrijk te rijden. Aan de grens moet ik uitstappen. De rugzak van Bert wordt doorzocht. Gelukkig vinden ze niets.

Evaluatie

Een super ervaring. De eerste dag slorpte enorm veel energie op, dat hebben we tijdens de dagen erna goed gevoeld.
Bij dergelijke beklimmingen moet je er opnieuw wat inkomen. De kloven op onze eerste gletsjer lieten we voor wat ze waren. Het plezier van de beklimming gaat boven het risico.

Tijdens de tweede beklimming moesten we zelf geen route meer uitzoeken waardoor we zonder problemen door het labyrint van crevassen geraakt zijn. Nu was de mist de spelbreker.

De derde beklimming hebben we gelaten voor wat het was maar van een rustdag was niet echt sprake. Een mooie maar pittige bergwandeling met prachtige landschappen.

Evaluatie

Een super ervaring. De eerste dag slorpte enorm veel energie op, dat hebben we tijdens de dagen erna goed gevoeld. Bij dergelijke beklimmingen moet je er opnieuw wat inkomen. De kloven op onze eerste gletsjer lieten we voor wat ze waren. Het plezier van de beklimming gaat boven het risico.

Tijdens de tweede beklimming moesten we zelf geen route meer uitzoeken waardoor we zonder problemen door het labyrint van crevassen geraakt zijn. Nu was de mist de spelbreker.

De derde beklimming hebben we gelaten voor wat het was maar van een rustdag was niet echt sprake. Een mooie maar pittige bergwandeling met prachtige landschappen.

vorig verslag
volgend verslag