22 januari 2012

Doel

Na een eerste ervaring bleek speleologie totaal iets anders dan hiken maar is daarom niet minder leuk. Tijd voor een tweede initiatie.

Onze kledij is nog proper en droog.

De ingang van de grot.

Zeer smal.

We krijgen wat deskundige uitleg van Tim.

Hier geraak je amper door.

Enkel de sportievelingen geraken hier door.

Holle stalactiet of stalagmiet.

Om dit prachtige vergezicht te bewonderen was heel wat trek- en sleurwerk nodig.

Waterval. Onmogelijk om hier droog te blijven.

Tijd voor een hapje.

De verplichte groepsfoto.

Previous Next

Opnieuw vroeg vertrokken zodat we in alle stilte de ingang al eens kunnen bekijken en een hapje eten voordat het echte werk begint. We zijn niet alleen die vroeg willen starten, ook Stijn is al van de partij. We keuvelen wat in de auto tot onze gidsen aankomen.

10:00 en nog steeds geen gids te zien. Misschien toch eventjes bellen. Verwarring alom. We zien elkaar niet maar blijkbaar staat de rest van de groep te wachten aan de andere kant van de kerk. Tijd om kennis te maken. Dan vlug onze vuile, of nee, onze propere kledij aantrekken. Spannend! De ingang van de grot is niet meer dan een kleine opening in de grond.

De afdaling zou met een glad laddertje beginnen. Valt best mee. Een ladder van zo'n 10 meter brengt ons aan de start van de grot. Het laddertje mocht best wat langer zijn. Er volgt een moeilijke steile afdaling. Maar de pret kan niet op. Nu volgt een zeer smal lang stuk waar we ons op onze buik moeten doortrekken.

Al vlug blijkt dat deze grot totaal anders is dan Trou d'Haquin. Recht staan lukt hier en daar wel, maar gewoon wandelen niet. Enkel zijwaarts geraak je door de meeste lange mooie stukken.

Er wordt eventjes halt gehouden. De sportievelingen kunnen volgens Franky links door een smalle opening proberen te kruipen. Dit moeten we testen. Het lukt maar reserve is er niet. Trekken, sleuren en stampen in het ijle is de enige manier om hier door te geraken. Wat volgt is niet te beschrijven. Een holle stalagmiet waar je amper door kunt klimmen. Boven gekomen kun je op je buik tot aan een afgrond kruipen om een waterval te bewonderen. Daarna keren we terug tot bij de rest van de groep die deze etappe eventjes niet zag zitten.

Nu volgt een nat stuk. Eerst door een riviertje. Het water staat gelukkig niet te hoog. Daarna omhoog door een waterval. Dit valt dik tegen. Niemand geraakt boven zonder nat te worden. Tijd voor een hapje en een slokje. Lang mag het niet duren want we koelen teveel af in onze natte kledij.

Franky vraagt of we ons herkennen. Huh? Nee! Blijkbaar zijn we hier al geweest. Zonder gids zou dit echt niet lukken. Alles ziet er hetzelfde uit. Of nee, toch niet. Alleen lukt het niet om te oriënteren. Een gebrek aan ervaring, dat zal het zijn.

De terugweg is honderd keer moeilijker. Eerst omhoog en daarna het smalle lange stuk op de buik. De natte kledij trekt langs alle kanten tegen. Armen eventjes bewegen zit er niet in. Super smal is het hier.

Het laddertje is een aangenaam weerzien. Eventjes doorbijten en het zit er jammer genoeg weer op.

Terug uit de grot is het opletten geblazen dat we niet teveel afkoelen. De natte kledij moet zo vlug mogelijk uitgetrokken worden. Wel eerst een groepsfoto.

Smal, nat, SUPER!